آرتروز گردن چیست؟

آرتروز گردن یک عارضه نسبتاً شایع است. که در اثر سایش و فرسودگی تدریجی مفاصل ناحیه گردن با گذشت زمان به وجود می‌آید. ستون فقرات ما از تعداد زیادی استخوان به نام مهره تشکیل شده است. که در مرکز هر یک از آنها دارای یک سوراخ بزرگ وجود دارد (شکل 1). وقتی که این استخوان‌ها بر روی یکدیگر قرار می‌گیرند، سوراخ‌های مرکزی آنها نیز در یک امتداد واقع می‌شوند و کانال نخاعی را تشکیل می‌دهند.

با گذشت زمان، فرایند فرسودگی و کار مداوم دیسک‌های بین‌مهره‌ای، مفاصل و استخوان‌های ستون فقرات منجر به برخی تغییرات فرسایشی در ستون مهره‌ها می‌شود. این تغییرات می‌تواند شامل کاهش ضخامت دیسک‌ها، از بین رفتن بافت غضروف مفصلی، تشکیل زائده‌های استخوانی (استئوفیت‌ها) و ضخیم شدن استخوان‌ها باشد. این عارضه با عنوان آرتروز (استئوآرتروز) گردنی شناخته می‌شود. هنگامی که این عارضه پیشرفت می‌کند، کانال نخاعی و سوراخ بین‌مهره‌ای (محل خروج عصب از نخاع) شروع به تنگ شدن می‌کنند و نهایتاً این باعث می‌شود که فشار زیادی بر روی نخاع و اعصاب نخاعی وارد شود و علائمی در فرد بیمار بروز پیدا کند.

آرتروز گردن عارضه نسبتاً شایعی است. که با فرسودگی و ساییدگی غضروف و استخوان‌های ناحیه گردن در اثر پیری، مشخص می‌شود. این عارضه به مرور زمان می‌تواند منجر به رشد غیرطبیعی زائده‌های استخوانی در ناحیه گردن و در نتیجه، فشرده شدن ریشه‌های اعصاب یا نخاع گردنی شود.

بیشترین میزان شیوع ارتروز گردن در بین افراد با سن بالاتر از 60 سال می‌باشد. اما افراد چاق و کسانی که سابقه مصدومیت شدید از ناحیه ستون فقرات گردنی، آرتروز شدید، پارگی یا بیرون‌زدگی دیسک‌های بین‌مهره‌ای یا پوکی استخوان دارند. بیشتر در معرض ابتلاء به این عارضه قرار دارند. همچنین در افرادی که به لحاظ نوع فعالیت شغلی، در درازمدت به طور مرتب اجسام سنگین را بلند می‌کنند نیز خطر بروز آرتروز گردن بیشتر است.