جراحی خار پاشنه

راهکاری برای موارد شدید و مقاوم به درمان‌های غیرجراحی

مقدمه

در بسیاری از مشکلات پزشکی، درمان‌های غیرجراحی به عنوان اولین خط درمانی توصیه می‌شوند. اما در برخی موارد که این روش‌ها مؤثر واقع نمی‌شوند یا بیمار با درد و محدودیت شدید حرکتی مواجه است، درمان‌های جراحی به‌عنوان یک گزینه نهایی مطرح می‌شوند. جراحی می‌تواند به حذف بافت آسیب‌دیده، اصلاح مشکلات ساختاری و بازیابی عملکرد عضو کمک کند. در این مقاله از سایت دکتر مسعود اعتدالی (بهترین متخصص کایروپراکتیک)، به بررسی جراحی‌های رایج برای مشکلات اسکلتی-عضلانی، از جمله خار پاشنه و آسیب‌های بافت نرم، می‌پردازد.

زمانی که جراحی ضروری می‌شود

درمان‌های جراحی معمولاً در شرایط زیر توصیه می‌شوند:

شکست درمان‌های غیرجراحی: زمانی که روش‌هایی مانند فیزیوتراپی، دارودرمانی، تزریق‌ها و اصلاح سبک زندگی تأثیری ندارند.

درد شدید و محدودیت عملکردی: بیمار دچار ناراحتی شدید شده و فعالیت‌های روزمره او مختل شده است.

پیشرفت بیماری: زمانی که عدم درمان باعث وخامت مشکل و بروز عوارض بیشتری می‌شود.

وجود مشکلات ساختاری جدی: مانند تغییر شکل استخوان یا آسیب‌های وسیع بافت نرم که نیاز به ترمیم دارند.

جراحی برای درمان خار پاشنه

خار پاشنه چیست؟

خار پاشنه (Heel Spur) یک زائده استخوانی در ناحیه زیرین پاشنه است که معمولاً همراه با التهاب فاشیای کف پا (Plantar Fasciitis) دیده می‌شود. این بیماری می‌تواند باعث درد شدید و محدودیت در راه رفتن شود.

روش‌های جراحی برای خار پاشنه

حذف خار پاشنه

در این روش، جراح زائده استخوانی را که باعث تحریک بافت نرم و درد شده است، برمی‌دارد.

معمولاً از طریق برش‌های کوچک و روش‌های کم‌تهاجمی انجام می‌شود.

رهاسازی فاشیای کف پا

در مواردی که التهاب مزمن شده و باعث ضخیم شدن فاشیا می‌شود، جراح ممکن است بخشی از این بافت را آزاد کند تا فشار روی پاشنه کاهش یابد.

این عمل می‌تواند به‌صورت آندوسکوپیک (کم‌تهاجمی) یا جراحی باز انجام شود.

مزایا و معایب جراحی خار پاشنه

مزایا:

کاهش درد شدید

بهبود عملکرد حرکتی

امکان بازگشت به فعالیت‌های روزمره

معایب:

دوره بهبودی نسبتاً طولانی

احتمال عوارضی مانند عفونت، خونریزی یا بازگشت درد

احتمال تغییر در مکانیک طبیعی پا

جراحی برای ترمیم بافت آسیب‌دیده

آسیب‌های بافت نرم (مانند تاندون‌ها و رباط‌ها) ممکن است به دلیل ضربه، استفاده بیش از حد یا بیماری‌های التهابی ایجاد شوند. در صورتی که درمان‌های غیرجراحی مانند فیزیوتراپی، تزریق استروئید یا روش‌های توانبخشی مؤثر نباشند، جراحی مورد نیاز است.

روش‌های جراحی رایج برای ترمیم بافت آسیب‌دیده

ترمیم تاندون‌ها و رباط‌ها

در مواردی مانند پارگی تاندون آشیل یا پارگی رباط صلیبی زانو، جراح ممکن است از بخیه‌های مخصوص یا پیوند بافت برای ترمیم استفاده کند.

این عمل می‌تواند به روش آرتروسکوپی (کم‌تهاجمی) یا باز انجام شود.

پیوند بافتی

در صورت آسیب شدید، ممکن است نیاز به پیوند بافت از قسمت‌های دیگر بدن یا از منابع مصنوعی باشد.

این روش به بهبود عملکرد عضو کمک می‌کند و از تحلیل رفتن عضلات و مفاصل جلوگیری می‌کند.

برداشت بافت اسکار و چسبندگی‌ها

در برخی موارد، بافت‌های اسکار (فیبروز) مانع از حرکت آزادانه عضلات و مفاصل می‌شوند.

در این روش، جراح این بافت‌ها را برمی‌دارد تا عملکرد عضو بهبود یابد.

ریکاوری و مراقبت‌های بعد از جراحی

پس از عمل جراحی، مراقبت‌های خاصی برای بهبودی بهتر لازم است:

استراحت و کاهش فشار روی ناحیه جراحی‌شده

فیزیوتراپی برای بازگرداندن قدرت و انعطاف‌پذیری

مصرف داروهای ضدالتهاب و مسکن برای کاهش درد

استفاده از وسایل کمکی مانند عصا، آتل یا کفش طبی در صورت نیاز

خطرات و عوارض احتمالی جراحی

مانند هر عمل جراحی، این روش‌ها نیز با خطرات و عوارض احتمالی همراه هستند:

عفونت در محل جراحی

عدم بهبودی کامل و باقی ماندن درد

آسیب به اعصاب یا بافت‌های مجاور

ایجاد زخم‌های غیرطبیعی یا تشکیل اسکارهای بزرگ

نتیجه‌گیری

درمان‌های جراحی در شرایط خاصی که درمان‌های غیرجراحی مؤثر نیستند، گزینه‌ای مؤثر برای کاهش درد و بازگرداندن عملکرد طبیعی بدن محسوب می‌شوند. انتخاب نوع جراحی به شدت آسیب، وضعیت بیمار و توصیه پزشک بستگی دارد. اگرچه جراحی می‌تواند مزایای زیادی داشته باشد، اما باید با آگاهی از عوارض و مراقبت‌های بعد از عمل تصمیم‌گیری شود.

صفحه ی رسمی اینستاگرام دکتر مسعود اعتدالی – بهترین متخصص کایروپراکتیک را دنبال کنید.

پروفایل دکتر مسعود اعتدالی (بهترین متخصص کایروپراکتیک اصفهان) در کلینیک 24