درمان غیر جراحی سندرم کانال کارپال
اقدامات زیر می‌تواند به کاهش ناراحتی‌های شما کمک کند:
استراحت دادن به دست و مچ دست
هر چه به دست و مچ آن بیشتر استراحت دهید احتمال بهبودی علائم آن افزایش می‌یابد.
کمپرس سرد
قرار دادن بسته یخ روی مچ دست در زمان عود بیماری می‌تواند مفید واقع شود اما یخ نیابد مستقیماً روی پوست قرار داده شود.
ماساژ برای رفع درد
زمانی که به دلیل ابتلا به سندرم تونل مچ دست در دست خود احساس ناراحتی می‌کنید، ماساژ دادن آن می‌تواند مفید واقع شود. تا زمانی که احساس درد کنید، به آرامی تاندون‌های کف مچ دست را با انگشت شصت خود مالش دهید
کنترل محرک‌ها
اگر چسبندگی عصب مچ دست به دلیل حرکات مکرر مچ دست ایجاد شده باشد، باید به دست و مچ دست خود استراحت دهید و از انجام فعالیت‌های محرک خودداری کنید تا دست شما بهبود یابد.
ورزش
دو ورزشی که می‌توانند به کاهش علائم ناشی از ابتلا به سندرم تونل کارپال کمک کنند عبارتند از:
دست خود را مشت کنید به طوری که پشت دست شما رو به پایین باشد. انگشتان خود را به طور مستقیم رو به سقف باز کنید. این حرکت را 10 مرتبه تکرار کنید.
دست خود را باز کرده و انگشتان خود را تا آنجا که می‌توانید با دست دیگر رو به عقب بکشید. این حرکت را 10 مرتبه تکرار کنید.
به هر حال، هنوز کاملاً مشخص نیست که آیا انجام این ورزش‌ها مؤثر هستند یا نه.
آتل مچ دست
با این که مچ دست در یک حالت نگه داشته می‌شود و از خم شدن آن جلوگیری می‌شود. می‌توان از این مچ‌بندها یا آتل‌ها در هنگام خواب استفاده کرد اما در صورتی که باعث اختلال در انجام امور روزمره شما نشوند می‌توانید از آنها در هنگام روز نیز استفاده کنید. آتل‌های مچ را می‌توان بدون نیاز به نسخه پزشک خریداری کرد. پزشک یا کارشناس داروخانه برای انتخاب مناسب‌ترین نوع این مچ‌بندها به شما کمک خواهد کرد.
تغییر در کار روزانه
تغییرات محل کار برای بهبود ارگونومی یا کاهش حرکات مکرر می‌تواند مفید واقع شود. برای کارکنان بخش مونتاژ این تغییرات شامل وقفه‌های مکرر یا چرخش کاری باشد. برای کارمندان دفتری این تغییرات شامل استفاده از کیبوردهای ارگونومیک یا پدهای مخصوص موس می‌شود. به هر حال، مدارک کافی دال بر کاهش علائم با تغییر تجهیزات کامپیوتری وجود ندارد.
رژیم غذایی
با این که بسیاری از نکات گفته‌شده برای کمک به کاهش علائم بر تغییر عوامل بیرونی تمرکز دارند اما تغییرات رژیم غذایی نیز در کاهش علائم نقش مهمی دارند. توصیه می‌شود که از مکمل‌های ویتامین ب، غذاهای سرشار از منیزیم استفاده کنید.
دارو
پزشک ممکن است برای کاهش التهاب، تزریق داروهای کورتیکواستروئیدی را تجویز نماید. این داروها معمولاً به طور مستقیم در تونل کارپال تزریق می‌شوند. قرص‌هایی نیز برای کاهش علائم وجود دارند اما معمولاً اثربخشی آنها کمتر است. نخست ممکن است درد افزایش یابد اما پس از 2 روز شروع به کاهش یافتن می‌کند. اگر واکنش نسبت به داروها خوب بود اما علائم پس از گذشت چند ماه دوباره عود کردند باید دوز مصرف دارو تغییر کند. به هر حال، استفاده مستمر از داروهای کورتیکواستروئیدی توصیه نمی‌شوند زیرا عوارض جانبی آنها زیاد است.
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند آسپیرین و ایبوپروفن نیز به کاهش کوتاه مدت علائم کمک می‌کنند. در صورتی که ابتلا به سندرم تونل کارپال بیشتر به دلیل ابتلا به بیماری‌های التهابی زمینه‌ای باشد تا استفاده مکرر از مچ دست، مصرف این داروها می‌تواند مؤثر واقع شود.
اینستاگرام دکتر مسعود اعتدالی بهترین متخصص کایروپراکتیک
مطالعه بیشتر:
علائم و نشانه های پارگی مینیسک