بررسی انواع نوروپاتی و علل آن
نوروپاتی دیابتی
نوروپاتی دیابتی نوعی آسیب عصبی است که در صورت ابتلا به دیابت یا مرض قند می تواند ایجاد شود. قند خون بالا (گلوکز) می تواند به اعصاب بدن آسیب برساند. نوروپاتی دیابتی اغلب به اعصاب پاهای شما آسیب می رساند. با پیشرفت نوروپاتی کم کم اعصاب دست ها نیز درگیر می شود.
بسته به اعصاب آسیب دیده علائم نوروپاتی دیابتی می تواند از درد و بی حسی در پاها تا مشکلات سیستم گوارشی، دستگاه ادراری، قلب و عروق باشد. برخی از افراد علائم خفیفی دارند اما برای بعضی از آنها نوروپاتی دیابتی می تواند کاملاً دردناک و ناتوان کننده باشد. نوروپاتی دیابتی یک عارضه جدی دیابت است که ممکن است تا 50٪ افراد دیابتی را درگیر کند. اما شما اغلب می توانید با کنترل مداوم قند خون و داشتن یک سبک زندگی سالم از نوروپاتی دیابتی جلوگیری کرده و یا پیشرفت آن را کاهش دهید.
چهار نوع اصلی نوروپاتی دیابتی وجود دارد
اما ما در این مطلب تنها به نوروپاتی محیطی که شیوع بیشتری دارد می پردازیم. نوروپاتی محیطی شایعترین نوع نوروپاتی دیابتی است. نوروپاتی محیطی دیابتی ابتدا روی پاها تأثیر می گذارد و پس از آن بر روی دست ها و بازوها تأثیر می گذارد. علایم در افراد مختلف می تواند متفاوت باشد. معمولاً علائم به تدریج ایجاد می شوند. ممکن است تا زمانی که آسیب عصبی قابل توجهی رخ نداده باشد، متوجه چیزی نشوید. علائم و نشانه های نوروپاتی محیطی اغلب در شب بدتر است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- بی حسی یا کاهش توانایی در احساس درد یا تغییرات دما
- احساس سوزن سوزن شدن یا سوزش در کف پاها و دست ها
- افزایش حساسیت به لمس. برای برخی از افراد حتی وزن روتختی نیز می تواند دردناک باشد
بنابراین اگر به بیماری دیابت مبتلا هستید و خواب رفتگی دست و پا دارید هرچه سریعتر به متخصص کایروپراکتیک مراجعه کنید تا علت این خواب رفتگی مشخص گردد و درمان هرچه سریعتر آغاز گردد.
نوروپاتی ناشی از شیمی درمانی (عارضه دارویی)
نوروپاتی محیطی به معنی درگیری اعصاب محیطی هست. عوامل مختلفی می توانند به اعصاب محیطی بدن آسیب بزنند. یکی از آنها داروهای شیمی درمانی است. نوروپاتی محیطی ناشی از شیمی‌درمانی، عارضه شدید بسیاری از داروهای شیمی‌درمانی است. این عارضه دارویی در میان 30 تا 40 درصد از بیماران دریافت‌کننده شیمی‌درمانی دیده می شود و شیوع آن با افزایش تعداد داروهای مورد استفاده در شیمی‌درمانی بیشتر می‌شود. گاهی حتی پزشک مجبور می شود دوز داروهای شیمی‌درمانی کاهش دهد و یا درمان را متوقف کند.
فاکتورهای خطرساز ابتلا به نوروپاتی محیطی ناشی از شیمی‌درمانی عبارتند از یک رژیم درمانی حاوی چندین دارو شیمی درمانی، شروع با دوز بالا، مدت درمان طولانی، سن بالا، نژاد سیاه، بیماری‌های زمینه‌ای مثل دیابت، سوء مصرف الکل، بیماری‌های مزمن کبدی، عفونت HIV، بیماری عروق محیطی و کمبودهای تغذیه‌ای.
شروع علائم نوروپاتی ناشی از شیمی‌درمانی در داروهای مختلف، متفاوت است. گاه چند هفته یا چند ماه پس از شروع درمان، آغازشده و طی درمان و یا پس از قطع آن به حداکثر می‌رسند. در برخی از بیماران تا مدت‌ها پس از قطع درمان، علائم نوروپاتی ادامه داشته و ممکن است دائمی باشند.
تظاهرات نوروپاتی محیطی بسته به نوع فیبرهای عصبی درگیر دارد. آسیب اعصاب حسی با احساس گزگز، مورمور و سوزش همراه است. آسیب اعصاب حرکتی اغلب با اسپاسم‌های عضلانی یا شلی عضلات تظاهر می‌کند و طی آن قدرت عضلات کاهش می‌یابد. بهترین روش بررسی اعصاب محیطی و تعیین شدت آن نوار عصب و عضله است. نوار عصب با بررسی تک تک اعصاب محیطی مشخص می کند که آیا درگیری وجود دارد یا نه و درگیری از چه نوعی و با چه شدتی ست. درمان های لازم بر اساس آن شروع می شود.
نوروپاتی ناشی از کمبود ویتامین
کمبود ویتامین ها اثرات مختلفی بر بدن می گذارند. یکی از مشکلاتی که ایجاد می کنند نوروپاتی محیطی است. نوروپاتی به معنی آسیب اعصاب محیطی بدن است. کمبود ویتامین های گروه “ب” می توانند سبب نوروپاتی شوند. به طور معمول با گزگز، مورمور، بی حسی و یا سوزش در کف پاها شروع می شود و کم کم به دست ها می رسد.
با پیشرفت نوروپاتی ضعف عضلانی نیز دیده می شود. در این موارد نوار عصب و عضله بسیار کمک کننده است. نوار عصب نشان می دهد که آیا علت این علایم بیمار نوروپاتی هست یا خیر و اگر بیمار مبتلا به نوروپاتی ست، شدت درگیری آن چقدر است. بر اساس نوار عصب و میزان درگیری درمان برای بیمار شروع می شود.
نوروپاتی ناشی از مصرف بیش از حد الکل
الکل برای بافت های عصبی مانند سم است. این اثرات سمی به مرور با مصرف الکل بیشتر می شوند و به تدریج بافت های عصبی را از بین می برند.
مبتلایان به نوروپاتی الکلی اعصاب محیطی شان به دلیل استفاده بیش از حد الکل آسیب دیده است. در عین حال سیستم عصبی برای عملکردش به ویتامین هایی وابسته است که نوشیدن الکل مقدار این مواد مغذی در بدن را کم می کند. کمبود این مواد مغذی و ویتامین ها باعث اختلال در عملکرد عصبی بدن می شود و در نتیجه باعث پیشرفت نوروپاتی الکلی می شود.
خوشبختانه در صورتی که بیمار مصرف الکل را قطع کند ، علائمش کمتر می شود و از آسیب بیشتر به بدنش جلوگیری خواهد شد. با این حال برخی از آسیب هایی که به عصب رسیده دائمی خواهد بود و تا آخر عمر با بیمار همراه است.
نوروپاتی الکلی علایم مختلفی دارد که شایعترین آن ها شامل بی حسی، سوزن سوزن شدن و احساس داغ شدن ، اسپاسم و گرفتگی عضلات ، ضعف و تحلیل رفتن بافت عضلانی و اختلال در حرکت است.
به محض دیدن این علایم به پزشک متخصص کایروپراکتیک مراجعه کنید. متخصصین کایروپراکتیک با انجام نوار عصب و عضله اعصاب محیطی شما را بررسی می کنند و همزمان با انجام آزمایشات خونی سطح ویتامین های بدن شما را اندازه می گیرند.
اولین قدم در درمان قطع مصرف الکل می باشد. ویتامین ها و سایر داروها طبق نظر پزشک برای تان شروع می شود.