آب آوردن زانو را چگونه تشخیص دهیم؟
پزشک برای تشخیص آب آوردن زانو از معاینات جسمانی، تست های تشخیصی و نمونه برداری از مایع اطراف زانو استفاده می‌کند. به علاوه پزشک به بررسی سابقه پزشکی بیمار، سطح عمومی سلامت بیمار و سایر علائم می پردازد.
-
انجام معاینات جسمانی
پزشک به طور کامل به ارزیابی زانو می پردازد و زانوی بیمار را لمس می کند و از او می خواهد آن را خم کند تا اطلاعات بیشتری در خصوص علت آب آوردن زانو به دست بیاورد. به عنوان مثال:
بافت لغزنده بین زانو در افراد مبتلا به آرتروز، متورم و گره دار به نظر می رسد. به غیر از مواردی که بیمار دچار نقرس شده است تورم ناشی از برخی از انواع خاص آرتروز به صورت تدریجی ایجاد می گردد.
عفونت زانو می‌تواند به سرعت ایجاد شود و منجر به درد و قرمزی گسترده شود.
تورم شدید که با ناتوانی در راه رفتن و تحمل وزن بدن همراه شود می تواند نشانه پارگی رباط یا شکستگی زانو باشد.
-
عکس های تشخیصی
پزشک پس از معاینه زانو درخواست انجام تست های عکس برداری را می دهد تا علت اصلی آب آوردن زانو مشخص شود. هر یک از تست های تشخیصی با مزایا و محدودیت هایی همراه هستند. برخی از این تست ها به شرح زیر می باشند:
- سونوگرافی: روشی است که از امواج صدا برای مشاهده استخوان و بافت های همبند استفاده می کند. می توان از این روش برای تایید آرتروز یا التهاب تاندون و رباط استفاده کرد با این حال در مقایسه با سایر روشهای عکسبرداری با توانایی کمتری در نشان دادن بافت نرم همراه است.
- عکسبرداری توسط اشعه ایکس و سی تی اسکن: از امواج یونیزه کننده استفاده میکنند تا شکستگی استخوان و آرتروز را نشان دهند.
- اسکن ام آر آی: از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی برای مشاهده بافت نرم، غضروف و ساختارهای زانو استفاده می کند. گاهی اوقات پزشک از عکسبرداری با تزریق برای مشاهده بهتر برخی بافت های خاص استفاده می نماید.
-
نمونه برداری
گاهی اوقات پزشک اقدام به نمونه برداری از مایع اطراف زانو می کند تا از میزان فشار و درد کاسته شود. پزشک به ارزیابی مایع می پردازد و آن را به آزمایشگاه ارسال می کند تا مطالعات بیشتری بر روی آن انجام گردد. معمولاً مایع اطراف زانو شفاف است و غلظت آن شبیه سفیده تخم مرغ می باشد. بروز هر گونه تغییری در ظاهر، بافت و ترکیب سلولی آن می تواند اطلاعات مناسبی را در خصوص علت آب آوردن زانو در اختیار پزشک قرار دهد. نمونه برداری از مایع مفصلی اطلاعاتی که به شرح زیر می باشند را در اختیار پزشک قرار خواهد داد:
- در صورتی که مایع مفصلی شیری رنگ باشد نشان دهنده ابتلای بیمار به آرتریت روماتوئید ناشی از افزایش گلبولهای سفید است.
- در صورتی که رنگ مایع مفصلی و سبز و یا زرد باشد نشان دهنده وجود عفونت است به ویژه اگر تعداد گلبولهای سفید افزایش پیدا کند. همچنین ممکن است پزشک مقادیر قابل توجهی از عفونت را در مایع به دست آمده مشاهده کند.
- طلایی بودن رنگ مایع مفصلی و نشان دهنده ابتلاء بیمار به نقرس است. ارزیابی های میکروسکوپی می تواند کریستال های بسیار ریز اوریک اسید را نشان دهد.
- در صورتی که مایع مفصلی به رنگ قرمز یا صورتی دیده شود نشان دهنده خونریزی و از علائم شایع آسیب دیدگی زانو است.
- شفاف بودن رنگ مایع مفصلی با بروز آرتروز ارتباط دارد زیرا فاقد علائم التهاب است و معمولاً تعداد گلبول های سفید زیر ۲۰۰۰ است.
صفحه ی رسمی اینستاگرام دکتر مسعود اعتدالی – بهترین متخصص کایروپراکتیک را دنبال کنید.
خطرات آب آوردن زانو
احتمال آسیب دیدگی زانو و تحت فشار قرار گرفتن این اندام در همه افراد وجود دارد. اما برخی فاکتورهای خاص ریسک بروز این اختلال را افزایش می دهند که به شرح زیر می باشند:
- با بالا رفتن سن احتمال بروز مشکلات زانو افزایش پیدا می‌کند.
- برخی فعالیت های ورزشی خاص نظیر کشتی، بسکتبال و فوتبال فشار زیادی را به زانو وارد میکنند.
- افرادی که به مشاغل خاصی نظیر باغبانی، نجاری و تعمیرات سقف مبادرت دارند بیشتر از دیگران در معرض بروز مشکلات مرتبط با تجمع مایع اطراف مفصل زانو مواجه قرار می گیرند.
- افزایش وزن بدن فشار زیادی را به مفصل زانو وارد می‌کند و باعث تحلیل رفتگی آن خواهد شد.
- برخی بیماری‌ها از قبیل آرتروز و روماتیسم مفصلی احتمال بروز مشکلات زانو را افزایش می دهند.
صفحه ی رسمی اینستاگرام دکتر مسعود اعتدالی – بهترین متخصص کایروپراکتیک را دنبال کنید.
مطالب پیشنهادی دکتر مسعود اعتدالی (بهترین متخصص کایروپراکتیک):
علل ، تشخیص و درمان آب آوردن زانو