تشخیص و درمان آرتروز ستون فقرات
اگر علائم اختلالات دژنراتیو ستون فقرات در یک بیمار مشاهده شود، ممکن است پزشک برای تشخیص و درمان آرتروز ستون فقرات آزمایشات زیر را بخواهد :
رادیولوژی ساده:
ساختارهای بافت های نرم مانند نخاع، اعصاب نخاعی و دیسک و رباط ها و همچنین اکثر تومورها و غدد، نقوص آوندی یا کیستها معمولا در تصاویر گرفته شده با استفاده از اشعه ایکس دیده نمی شوند. تصاویر اخذ شده، معمولا ارزیابی کلی از ساختمان استخوانی و همچنین انحنا و موقعیت ستون فقرات را به دست میدهد. جابجا شدگیهای ستون فقرات یا بیرون زدگی (که با عنوان اسپوندیلولیستیس یا رانش مهره نیز شناخته میشود)، قوز، اسکولیوز (انجراف و خمیدگی ستن فقرات به یکی از طرفین) و همچنین تعادل کلی و موضعی ستون فقرات را میتوان با استفاده از این تصاویر مورد ارزیابی قرار داد.
ناهنجاریهای استخوانی بخصوص مانند التهاب استخوان، تنگ شدگی فضای دیسک، شکستگی مهره و ساییدگی را نیز در این تصاویر میتوان مشاهده نمود. عکس برداری متغیر با اشعه ایکس یا flexion/extension (نوعی از عکس برداری که نخاع را در حرکت نمایش میدهد) را میتوان به منظور نمایش هر گونه حرکات اضافی یا نابهنجار یا ناپایداری در ستون فقرات در سطوح متاثر به کار گرفت.
تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI):
تصاویری جزئی از بافت های نرم مانند دیسک ها، اعصاب و نخاع فراهم مینماید. این تصویربرداری امکان مشاهده نحوه تاثیر پذیری اعصاب و کانال نخاعی توسط شرایط دژننراتیو ستون فقرات را برای پزشک فراهم مینماید.
تصویربرداری پرتونگاری محاسبه شده (CT):
تصویری دارای جزئیات از ساختمان استخوانی در ستون فقرات فراهم خواهد نمود. سی تی اسکن از کامپیوترها و اشعه ایکس استفاده نموده و جزئیات بسیار بیشتری از تصاویر ساده اشعه ایکس فراهم میکند.
آزمایش نخاع با عکس برداری اشعه ایکس / post myelogram CT:
تصاویری فراهم مینماید که به تشخیص بیرون زدگی دیسک هایی که بر نخاع و ریشه عصب فشار میآورند، کمک میکند. این کار با تزریق رنگهای متضاد درون ستون فقرات و عکس برداری با اشعه ایکس و هم سی تی اسکن انجام میشود.
نوارعصب و عضله (EMG):
فعالیت الکتریکی ریشه عصب را مورد آزمایش قرار میدهد تا به تشخیص علت درد کمک نماید.
عکس برداری از دیسک یا دیسکوگرافی:
به تشخیص اینکه آیا درد، ناشی از دیسک بین مهره ای آسیب دیده است یا خیر، کمک میکند. این کار را با تزریق رنگهای متضاد به درون دیسک و عکس برداری با اشعه ایکس و همچنین پرسش از بیمار راجع به بیمار انجام میشود.
| جهت ورود به اینستاگرام دکتر مسعود اعتدالی بهترین متخصص کایروپراکتیک کلیک کنید. |
برای درمان بیماریهای دژنراتیو ستون فقرات میتوان روشهای مختلفی را معرفی کرد که عبارت اند از:
درمان خانگی
استفاده از پدهای حرارتی و بستههای یخ، خرید کفش مناسب، گرفتن یک ماساژ حرفه ای و انجام اصلاحاتی دیگر که میتواند در کاهش شدت شرایط مرتبط به دژنراتیو ستون فقرات کمک کند. نوع درمان بخصوص استفاده شده ممکن است بسته به موقعیت و شدت مشکل ستون فقراتتان متفاوت باشد.
دارو
پزشکتان ممکن است داروهایی از جمله موارد زیر را تجویز کند :
- مسکن درد
- مواد ضد تورم به منظور کاهش تورم
- شل کننده عضلانی
- تزریقات نخاعی که مستقیما داروهای استروئیدی را به ناحیه درد وارد میکند.
- داروی ضد افسردگی
- خواب آورها
ممکن است پزشکتان داروهای بدون نسخه مانند داروهای ضد تورم غیر استروئیدی (NSAID ها) (مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن) و یا مسکن هایی مانند آستامینوفن (تیلنول) را توصیه نمایند. از توصیههای پزشکتان در این رابطه برای پیشگیری از عوارض جانبی پیروی نمایید.
تمرین و ورزش درمانی
خلاف نظر عمومی، استراحت طولانی مدت در تخت برای بیماران مبتلا به مشکلات دژنراتیو ستون فقرات مفید نیست. با تقویت نمودن مفاصل و عضلات اطراف ستون فقرات، کاهش وزن و افزایش انعطاف پذیری میتوان فشارهای وارده بر ستون فقرات را کاهش داد. ورزش درمانی که قسمت میانی و نواحی متاثر ستون فقرات را هدف قرار میدهد. میتواند بسیار موثر بوده و نقشی کلیدی در برنامههای بهبودی ایفا خواهد نمود.
جراحی | تشخیص و درمان آرتروز ستون فقرات
اگر روش های بدون جراحی برای شش ماه یا بیشتر موثر واقع نشد، شاید زمان آن فرا رسیده باشد که با جراح اعصاب راجع به جراحی مشاوره داشته باشید. وجود برخی نشانههای بخصوص مانند از دست دادن کنترل ادرار یا دفع ناشی از فشار وارد بر عصب، میتوان نشان دهنده نیاز مبرم و فوری به جراحی باشد. نوع جراحی – و آنچه که میتوانید انتظار داشته باشید – بسته به تشخیص دقیق، نشانهها و موقعیت دیسک مستهلک و وضعیت کلی سلامتی شما است. در کل آن دسته از بیمارانی که دخانیات استعمال نمی کنند و چاق نیستند، نتایج بهتری از جراحی خواهند داشت.
روش های جراحی سنتی
بر حذف و برداشتن دیسک یا بخش هایی از دیسک که بر اعصاب فشار میآوردند. متمرکز بود و از آن تحت عنوان جراحی کاهش فشار و روشی که در آن هم جوشی مهرهها رخ میداد تا کنترل حرکات به دست آید را به عنوان جراحی ثابت سازی میشناختند. اغلب این فرایندهای به صورت همزمان رخ میدادند. جراح اعصاب گزینههای متفاوت در کاهش فشار و ثابت سازی را بررسی خواهد نمود. اینها میتوانند شامل روندهایی که در آن مفاصل فاست، تیزیهای استخوان و تمام یا بخشی از لامینا ، صفحه استخوانی که از نخاع حمایت میکند، باشد. وقتی که لامینا بر روی نخاع فشرده شود، میتواند درد بسیار زیادی به همراه داشته باشد. این تکنیکها از پشت ستون فقرات (بخش خلفی) اجرا میشوند.
دیگر جراحیهای کاهش فشار
از سمت جلوی ستون فقرات (بخش قدامی) اجرا میشود. چرا که نخاع در مسیر قرار دارد. یکی از گزینهها دیسکتومی (برداشتن بخشی یا کل دیسک) با استفاده از رویکرد دارای حداقل جراحی و ایجاد برش با ابزار کوچک و دوره نقاهت کوتاه ا.ست. دیگر گزینه موجود کورپکتومی یا ورتبرکتومی است که در آنها یک یا چند مهره که در حال وارد آوردن فشار هستند. برداشته شده و فضای خالی را با استفاده .از استخوانهای ایجاد شده از مکان دیگر پر خواهند نمود.