روشهای تشخیص و درمان سندرم کانال کارپال
تشخیص
برای خودآزمایی و تشخیص ابتلا به سندرم کانال کارپال باید ضربات آهستهای به مچ دست زد و احساس گزگز یا بیحسی در انگشتان را بررسی کرد. یک روش آزمون دیگر این است که به مدت یک دقیقه مچ دست را خم کرده یا آن را بالای سر نگه داشت. در صورت احساس درد، بیحسی یا گزگز ممکن است فرد به سندرم تونل کارپ مبتلا شده باشد. به هر حال این آزمایشها، نتایج قطعی ندارند.
معمولاً پزشک متخصص کایروپراکتیک ابتلا به سندرم تونل کارپال را پس از سؤال کردن در مورد علائم و معاینه دست و مچ دست برای بررسی نشانههای ضعف در عضلات اطراف انگشت شست تشخیص میدهد. همچنین نحوه کار کردن دست و مچ دست نیز مورد بررسی و ارزیابی قرار میگیرد. برخی از آزمایشهایی که در تشخیص ابتلا به سندرم تونل کارپال به کار برده میشوند عبارتند از:
علامت تینل
پزشک به آرامی ضرباتی به عصب میان در مچ میزند تا ببیند که آیا بیمار احساس بیحسی یا گزگز در یک یا چند انگشت از انگشتان دست خود میکند یا نه.
علامت فالن
بیمار پشت دستان خود را به هم فشار میدهد تا مچ دست او خم شود. اگر در مدت زمانی در حدود یک دقیقه، احساس بیحسی یا گزگز کرد احتمالاً عصب میانی دست او آسیب دیده است.
نوار عصب
الکترودها روی دست و مچ دست قرار داده میشوند. شوکهای الکتریکی کوچکی به دستها وارد میشود. در این آزمایش سرعت انتقال پیام از عصب به عضلات اندازهگیری میشوند.
یک سوزن کوچک در عضله فرو برده میشود. فعالیتهای الکتریکی روی صفحه نمایش نشان خواهند داد که آیا عصب میانی دچار آسیبدیدگی شده است یا نه و اگر عصب آسیب دیده است میزان و شدتان چقدر است.
| جهت ورود به اینستاگرام دکتر مسعود اعتدالی بهترین متخصص کایروپراکتیک کلیک کنید. |
تصویربرداری
در عکسبرداری به وسیله اشعه ایکس، شکستگی یا وجود اختلالات دیگر مانند روماتیسم مفصلی مشخص میشوند. به کمک اسکن اولتراسوند نیز میتوان ساختار عصب میانی را بررسی نمود. مطالعات نشان میدهد کهام آر آی برای تشخیص ابتلا به سندرم تونل کارپال مفید واقع نمیشود.
درمان
هدف از انجام اقدامات درمانی، کاهش علائم و کاهش سرعت پیشروی سندرم کانال کارپال با کاهش فشار وارده بر عصب میانی است. ممکن است بیماری افرادی که علائم خفیفی دراند بدون نیاز به درمان ظرف مدت چند ماه بهبود یابد به خصوص اگر سن آنها کمتر از 30 سال باشد یا این بیماری در دوران بارداری برای آنها اتفاق افتاده باشد. برای درمان این عارضه اقدامات مختلفی میتوان انجام داد که در ادامه بررسی خواهند شد:
عمل جراحی
در موارد شدید بیماری که اقدامات درمانی مؤثر واقع نمیشوند و علائم بیش از 6 ماه باقی ماندهاند باید عمل جراحی انجام شود. عمل جراحی آزادسازی تونل کارپال که به آن رفع فشار از تونل کارپال نیز گفته میشود یک عمل سرپایی است که نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارد. در این عمل، رباط کارپال که سقف تونل کارپال محسوب میشود، برش داده میشود و فشار وارده بر عصب میانی کاهش مییابد.
موفقیت در این عمل حدود 90 درصد تخمین زده میشود و به ندرت علائم پس از آن بازمیگردند. همانند هر عمل جراحی دیگر، این عمل نیز ممکن است با برخی عوارض مانند عفونت، خونریزی پس از عمل، آسیبدیدگی عصب و ایجاد اسکار همراه باشد.
پیشگیری از عود
برای جلوگیری از عود دوباره سندرم تونل کارپال باید اصول سلامتی را رعایت کنید. وزن سالم بدن خود را حفظ کنید، سیگار نکشید و برای حفظ قدرت و انعطافپذیری بدن خود ورزش کنید. اگر شما به بیماریهای مزمن مانند آرتروز یا دیابت مبتلا هستید به توصیههای پزشک برای کنترل بیماری خود توجه داشته باشید.
همچنین میتوانید برای مراقبت از دست و مچ دست خود اقدامات زیر را انجام دهید:
سعی کنید مچ دست خود را در حالت خنثی فرار دهید
برای برداشتن اشیا؛ به جای استفاده از انگشتان، از تمام دست خود استفاده کنید
زمانی که تایپ میکنید، مچ دست خود را صاف نگه دارید به طوری که دستان شما کمی بالاتر از مچ دست قرار گیرند. زمانی که دستهای شما در کنار بدنتان قرار گرفتهاند، شانههای خود را آزاد کنید.
در صورت توان، در هنگام انجام حرکات مکرر و تکراری، جای دستان خود را به طور مرتب عوض کنید.
بیشتر بخوانیم:
گرفتگی عضلات کمر | علل و علائم