تشخیص و درمان سیرنگومیلی
پزشک تشخیص و درمان سیرنگومیلی را با بررسی پرونده پزشکی و معاینه بالینی کامل بیمار شروع میکند. سیرنگومیلی گاهی به صورت تصادفی هنگام ام آر آی یا سی تی اسکن ستون فقرات تشخیص داده میشود که برای تشخیص بیماریهای دیگر انجام میشود. چنانچه پزشک احتمال ابتلا به سیرنگومیلی را بدهد، دستور آزمایشهای زیر میدهد:
تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI):
ام آر آی ستون فقرات و نخاع مطمئنترین ابزار برای تشخیص سیرنگومیلی است. در این روش از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی برای تهیه تصاویری دقیق از نخاع و ستون فقرات استفاده میشود. کیست داخل نخاع در تصاویر ام آر آی دیده میشود. متخصص گاهی ماده حاجب رنگی را داخل سیاهرگ کشاله ران تزریق میکند که همراه با جریان خون حرکت میکند، به ستون فقرات میرسد و تومورها یا ناهنجاریهای دیگر را بهتر نشان میدهد. ام آر آی در بازههای زمانی معین برای نظارت بر پیشرفت سیرنگومیلی تکرار میشود.
سی تی اسکن (توموگرافی رایانهای): در سی تی اسکن از مجموعهای از پرتوهای ایکس برای تهیه تصاویری دقیق از ستون فقرات و نخاع استفاده میشود. سی تی اسکن تومور یا دیگر ضایعههای نخاعی را نشان میدهد.
| جهت ورود به اینستاگرام دکتر مسعود اعتدالی بهترین متخصص کایروپراکتیک کلیک کنید. |
مطالب زیر را با پزشک معالج مطرح کنید:
تمام علائمی را که تجربه کردهاید، حتی علائمی را که به نظرتان غیرمرتبط میآید، یادداشت کنید. اطلاعات شخصی مهم خود، مانند تغییرات جدید در سبک زندگی، استرسهای اصلی، سابقه خانوادگی ابتلا به سیرنگومیلی و سابقه جراحی یا آسیب دیدگی ستون فقرات را یادداشت کنید. فهرستی از تمام داروها، ویتامینها یا مکملهای مصرفی تهیه کنید. پرونده پزشکی خود را همراه داشته باشید. گزارشهای پزشکی، سی اسکن یا ام آر آیهای مرتبط با مشکل فعلی را همراه ببرید.
در صورت امکان از یکی از دوستان یا اعضاء خانواده بخواهید که شما را همراهی کند. گاهی اوقات انتقال تمام اطلاعات در این زمان کم دشوار است و ممکن است حضور ذهن نداشته باشید. در این شرایط فرد همراهتان میتواند در به یاد آوردن مطالب به شما کمک کند.
سوالاتی را که میخواهید از پزشک بپرسید، یادداشت کنید. به خاطر داشته باشید که وقت ویزیت محدود است. بنابراین سوالاتتان را آماده کنید تا بیشترین استفاده را از این وقت ببرید. سوالات را از بیشترین تا کمترین درجه اهمیت به ترتیب بنویسید، تا اگر وقتتان تمام شد، سوالات مهم را پرسیده باشید.
درمان
درمان سیرنگومیلی به شدت و پیشرفت نشانهها و علائم بستگی دارد.
پیگیری
چنانچه کیست سیرنگومیلی به طور تصادفی در اسکن ام آر آی دیده شود. اما کیست نشانه یا علامتی را ایجاد نکرده باشد، معاینات عصبی و ام آر آی به طور دورهای انجام میشود و بیمار فقط تحت نظر گرفته میشود.
جراحی
چنانچه سندروم سیرنگومیلی نشانهها و علائمی را ایجاد کرده باشد که زندگی روزمره بیمار را مختل کرده باشد. یا اگر نشانهها و علائم به سرعت تشدید شود، جراحی توصیه میشود. هدف از جراحی این است که فشار کیست از روی نخاع برداشته شود و جریان مایع مغزی ـ نخاعی به حالت عادی برگردانده شود تا علائم بیمار و عملکرد سیستم عصبی او بهبود یابد. نوع جراحی به علت اصلی ایجاد کیست سیرنگومیلی بستگی دارد.
جراحیهای مختلفی برای کاهش فشار روی مغز و نخاع انجام میشود که در این بخش آنها را توضیح میدهیم:
درمان بدشکلی کیاری:
چنانچه بدشکلی کیاری علت سیرنگومیلی باشد، جراحی به منظور بزرگ کردن دهانه قاعده جمجمه (ساب اکسیپیتال کرانیوتومی) و گسترش پوشش مغز (سخت شامه) انجام میشود. این جراحی فشار روی مغز و نخاع را کاهش میدهد، جریان مایع مغزی ـ نخاعی را به حالت عادی برمیگرداند و علائم سیرنگومیلی را بهبود میدهد یا برطرف میکند.
تخلیه کیست:
پزشک دستگاه تخلیه، به نام شانت را وارد کیست میکند. شانت از لوله منعطفی تشکیل میشود که جریان مایع داخل کیست را به سمت دلخواه هدایت میکند. یک سر این لوله در کیست قرار داده میشود و سر دیگر آن در بخشی از بدن، برای مثال شکم گذاشته میشود.
برداشتن مانع:
چنانچه چیزی، مانند تومور یا زائده استخوانی داخل نخاع قرار داشته باشد که جریان مایع مغزی ـ نخاعی را مختل کرده باشد، این مانع برداشته میشود تا جریان به حالت عای برگردد و مایع داخل کیست تخلیه شود.
اصلاح ناهنجاری:
چنانچه ناهنجاری ستون فقرات جریان عادی مایع مغزی ـ نخاعی را مختل کرده باشد. جراحی برای اصلاح ناهنجاری انجام میشود، برای مثال طناب نخاعی گیر کرده آزاد میشود تا جریان به حالت عادی برگردد و مایع از داخل کیست تخلیه شود. البته جراحی همواره روش موثری برای بازیابی جریان مایع مغزی ـ نخاعی نیست و ممکن است کیست همچنان، علیرغم تلاش برای تخلیه کردن مایع داخل آن، در نخاع باقی بماند.