بررسی راه های درمانی آرتریت نوجوان
درمان آرتریت نوجوانی برای کاهش تورم، حفظ حرکت کامل مفاصل آسیب دیده و تسکین درد طراحی شده است. از آنجا که آرتریت جوانی ممکن است عوارضی مانند انقباض مفصل، آسیب بافت نرم (مانند تاندون ها) یا مشکلات مفصلی داشته باشد، برنامه های درمانی عوارض را نیز شناسایی، پیشگیری و درمان می کنند. در این مطلب سایت دکتر مسعود اعتدالی متخصص کایروپراکتیک راه های درمانی آرتریت نوجوان را مورد بررسی قرار می دهیم.
درمان آرتریت نوجوانی با داروها:
مهمترین بخش هر برنامه درمانی برای آرتریت نوجوانی، دارو است. فرزند شما ممکن است چندین سال به داروهای خاصی نیاز داشته باشد تا زمانی که آرتریت نوجوانی دیگر فعال نباشد. پس از ناپدید شدن درد مفاصل، تورم و التهاب، زمان قطع داروها توسط پزشک کودک تعیین می شود.
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)
اغلب اولین نوع داروهای توصیه شده هستند. این داروها معمولاً ایبوپروفن یا ناپروکسن هستند و در درجه اول برای کاهش التهاب و تسکین درد استفاده می شوند. NSAID ها به آرام شدن این بیماری کمک می کنند.
اگر NSAID ها علائم را تسکین ندهند، داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده بیماری (DMARDs) گام بعدی هستند. DMARD ها پیشرفت آرتریت نوجوانان را کند یا متوقف می کنند، اما ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد تا علائم کاهش بیابد. رایج ترین داروی مورد استفاده از این این دسته متوترکسات است. گاهاً آزولفیدین نیز تجویز می شود.
داروهای ضد روماتیسم
پزشک شما ممکن است از فرزندتان بخواهد که داروهای ضد روماتیسم تعدیل کننده بیماری را همراه با داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مصرف کند.
عوامل بیولوژیکی نیز دسته جدیدی از داروها هستند که پیشرفت بیماری را کند یا متوقف می کنند. این داروها معمولاً فقط در صورتی استفاده می شوند که داروهای ضد روماتیسم تعدیل کننده بیماری موثر واقع نشوند یا بیمار مبتلا به آرتریت مفصل ساکروایلیاک باشد.
کورتیکواستروئیدها
داروهای قوی تری هستند که ممکن است در درمان آرتریت شدید نوجوانان استفاده شوند. کورتیکواستروئیدها از طریق دهان (خوراکی) یا تزریق داخل وریدی می توانند علائم جدی مانند التهاب کیسه اطراف قلب را کاهش دهند. اگر فقط یک یا دو مفصل درگیر باشد، کورتیکواستروئیدها ممکن است مستقیماً به مفصل تزریق شوند. با این حال، کورتیکواستروئیدها می توانند عوارض جانبی ناخواسته ای مانند تداخل در رشد کودک، افزایش وزن، ضعیف شدن استخوان ها و افزایش حساسیت به عفونت ها را ایجاد کنند. رعایت دقیق دستورالعمل پزشک هنگام مصرف کورتیکواستروئیدها بسیار مهم است.
تراپی:
ورزش به حفظ تن ماهیچه ها و همچنین به حفظ و بازیابی دامنه حرکت و عملکرد مفصل کمک می کند. پزشک شما ممکن است یک فیزیوتراپ را برای طراحی یک برنامه ورزشی مناسب توصیه کند. البته این موضوع حائز اهمیت است که فعالیتتان را با استراحت متعادل کنید.
اگرچه درد گاها فعالیت های فیزیکی و ورزش را محدود می نماید، کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی اغلب می توانند هنگامی که علائم تحت کنترل هستند به طور کامل در این گونه فعالیت ها شرکت کنند. شنا کردن ورزش بسیار مناسبی برای اینگونه افراد است زیرا در آن بدون آنکه بر مفاصل فشاری وارد شود از تعداد زیادی از مفاصل و ماهیچه ها استفاده می شود. در برخی موارد، آتل ها و سایر وسایل می توانند به حفظ هم ترازی مفصل کمک کنند.
آتل بندی:
در آتل بندی در کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانان، چه در شب و چه در روز، برای کاهش التهاب و جلوگیری از انقباضات مفید است. آتل (بریس های ساخته شده از پلاستیک یا مواد دیگر) اغلب در بازو و دست برای جلوگیری از انقباض انگشتان و مچ دست استفاده می شود.
سایر موارد: علاوه بر داروها، حمام گرم و یا یک پتوی برقی ممکن است به تسکین درد مفاصل کمک کند.
دکتر مسعود اعتدالی بهترین متخصص کایروپراکتیک را در اینستاگرام دنبال کنید
درمان آرتریت نوجوانی با جراحی
- اغلب برای درمان آرتریت نوجوانان نیازی به جراحی نیست. در اشکال بسیار شدید آرتریت نوجوانان یا با عوارض بسیار شدید ، ممکن است جراحی برای بهبود موقعیت مفصل ضروری باشد. نمونه ای از این امر ممکن است زمانی باشد که مفصل دچار تغییر شکل شده است.
- تعویض مفصل – که اغلب برای درمان بزرگسالان مبتلا به آرتریت استفاده می شود – تقریبا هیچ جایی در درمان کودکان ندارد.
نکاتی برای زندگی با آرتریت نوجوانان
گزینه های درمانی زیادی برای آرتریت نوجوانان وجود دارد. هدف اولیه از همه گزینه های درمانی، بهبود تدریجی است. درمان همچنین بر حفظ کیفیت زندگی کودکان از طریق امکان مشارکت آنها در بازی، ورزش، مدرسه و فعالیت های اجتماعی متمرکز است. علاوه بر گزینه های درمانی، مدرسه و معلمان کودک می توانند منبع مهمی باشند. آنها ممکن است بتوانند برنامه های درسی مفیدی را تدریس کنند که در مورد آرتریت نوجوانان به همکلاسی های آنها آموزش دهد. با توجه مناسب، اکثر کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانان به طور عادی در دوران مدرسه پیشرفت می کنند.