بررسی راه های درمان آرتریت مچ دست
هیچ درمانی برای آرتریت وجود ندارد، اما تعدادی روش درمانی وجود دارد که ممکن است به کاهش دفعات بروز علائم و تسکین درد و از دست دادن عملکردی که ممکن است باعث آن شود، کمک می کند. در این مطلب سایت دکتر مسعود اعتدالی متخصص کایروپراکتیک راه های درمان آرتریت مچ دست را مورد بررسی قرار می دهیم.
روش های درمانی غیر جراحی آرتریت مچ دست
به طور کلی، درمان اولیه آرتریت ماهیتی غیر جراحی دارد و برای کمک به حداقل رساندن علائم طراحی شده است.
گزینه های درمانی غیر جراحی عبارتند از:
تزریق استروئید:
کورتیزون یک عامل ضد التهابی قوی است که می توان آن را به داخل مفصل دچار آرتریت تزریق کرد. اگرچه تزریق کورتیزون می تواند باعث تسکین و کاهش التهاب شود، ممکن است اثرات آن موقتی باشند.
اصلاح فعالیت:
محدود کردن یا متوقف کردن فعالیت های تشدید کننده درد، نخستین مرحله تسکین علائم محسوب می شود.
بی حرکت سازی:
استفاده از یک اسپلینت مچ دست برای مدتی کوتاه به حمایت از مفصل کمک می کند و موجب کاهش فشار وارده بر آن در اثر استفاده مکرر و فعالیت ها می شود.
داروها:
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپیرین، ناپروکسن، و ایبوپروفن می تواند به کاهش درد و تورم کمک کند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی را می توان مستقیما در پوست ناحیه مفصلی استفاده کرد.
ورزش:
تمرین های ورزشی خاص به بهبود دامنه حرکتی و عملکرد مچ پا کمک خواهد کرد. پزشک یا فیزیوتراپیست می تواند در تهیه یک برنامه ورزشی برآورده کننده نیازهای اختصاصی شما کمک کند.
سایر روش های درمانی برای آرتریت مچ دست
این روش ها ممکن است شامل “خیساندن کنتراست” آب گرم و سرد برای کمک به کاهش تورم باشند. اگر علائم آرتریت روماتوئید توسط روش های درمانی فوق به قدر کافی کنترل نشود، پزشک ممکن است داروهای اضافی را تجویز کند. این داروها؛ که داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده ایمنی نامیده می شوند (DMARDs)، برای توقف حمله سیستم ایمنی به مفاصل طراحی شده اند. DMARDها مانند همه داروها، دارای خطرات و مزایای مختص خود هستند. مصرف DMARDها باید توسط یک روماتولوژیست تجویز شود.
درمان های جراحی آرتریت مچ دست
درصورتیکه درمان غیر جراحی درد شما را تسکین ندهد و کیفیت زندگی به طور قابل توجهی تحت تاثیر آرتریت قرار گیرد، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. هدف از جراحی تسکین درد در عین حال حفظ یا بهبود عملکرد دست است. معمولا، این کار با به حداقل رساندن یا حذف تماس استخوان بر روی استخوان انجام می شود. تعدادی پروسیجر برای آرتریت مچ دست وجود دارد. پزشک درمورد اینکه کدام پروسیجر در مورد شما بهتر جواب می دهد، صحبت خواهد کرد.
کارپکتومی ردیف پروگزیمال:
پزشک در این پروسیجر، سه استخوان کارپال را در نزدیک ترین ردیف نسبت به استخوان های بازو خارج می کند. این پروسیجر به منظور کاهش درد و در عین حال حفظ مقداری از تحرک مچ دست طراحی شده است.
فیوژن:
اگر تحرک منشاء درد شما باشد، پزشک ممکن است فیوژن را توصیه کند. فیوژن در اصل یک فرآیند “همجوشی” محسوب می شود. ایده اصلی بدینصورت است که فیوژن استخوان ها را با یکدیگر انجام دهیم تا آن ها به صورت یک استخوان واحد و مستحکم ترمیم شوند. نظریه پشت فیوژن بدینصورت است که اگر استخوان های دردناک حرکت نکنند، نباید صدمه ببینند.
پزشک در طول پروسیجر، غضروف آسیب دیده را خارج کرده و سپس از پین، پلیت، یا پیچ برای حفظ مفصل در یک موقعیت ثابت استفاده می کند. استخوان ها با گذشت زمان، شبیه به روش بهبودی انتهاهای شکسته استخوان ها در کنار یکدیگر، فیوژن پیدا می کنند یا رشد می کنند.
در برخی موارد، پزشک می تواند یک فیوژن ناکامل انجام دهد که در آن فقط برخی از استخوان های کارپال با یکدیگر فیوژن پیدا می کنند. این عمل با رویه های مفصلی آسیب دیده می پردازد، اما مفاصل سالم را دست نخورده باقی می گذارد تا برخی حرکات مچ دست حفظ شود.
هر چند در صورتی که آرتریت شما وسیع باشد، فیوژن کامل مچ دست ممکن است ضرورت پیدا کند. همه استخوان های کارپال در این پروسیجر در امتداد رادیوس (یکی از استخوان های بازو) به یکدیگر فیوژن پیدا می کنند. هر چند همه حرکات مچ دست در یک فیوژن کامل حذف می شود، چرخش بازو و حرکت انگشت/ انگشت شست به طور کلی حفظ می شود.
تعویض کامل مفصل مچ دست (آرتروپلاستی).
در تعویض کامل مفصل مچ دست، پزشک غضروف و استخوان آسیب دیده مچ دست را خارج کرده و سپس رویه های مفصلی فلزی یا پلاستیکی جدید را به منظور بازگردانی عملکرد مفصل قرار می دهد. تعویض مفصل مچ دست درد آرتریت را کاهش می دهد در حالی که تحرک بیش تری را نسبت به فیوژن امکان پذیر می کند.
دکتر مسعود اعتدالی بهترین متخصص کایروپراکتیک را در اینستاگرام دنبال کنید
زندگی با آرتریت مچ دست
فهم این مساله که به آرتریت مبتلا هستید می تواند دلسرد کننده باشد، اما مواردی وجود دارند که می توانید برای کاهش تاثیر این وضعیت بر زندگی خود انجام دهید. این موارد عبارتند از:
درمان های جایگزین را امتحان کنید.
به نظر می رسد برخی از درمان های جایگزین به کاهش درد آرتریت کمک می کنند. همیشه قبل از امتحان هر روش درمانی جایگزین با پزشک خود صحبت کنید زیرا ممکن است با برنامه درمانی کلی شما تداخل کند.
با پزشک خود صحبت کنید
در صورتی که علائم شما تشدید شده است یا به سختی با آن کنار می آیید، از پزشک خود بخواهید برنامه درمانی شما را بررسی کند و تعیین کند در صورت نیاز چه تغییراتی لازم است.
فعالیت های خود را تغییر دهید
اگر برخی فعالیت ها آرتریت شما را تشدید می کند، این فعالیت ها را کاهش داده یا آن ها را حذف کنید تا در به حداقل رساندن علائم خود کمک کنید.
توجه : این مطلب توسط مدیر سایت منتشر شده و صرفا جهت مطالعه شما همراهان عزیز می باشد، جهت اطلاع دقیق از خدمات قابل ارائه توسط جناب دکتر مسعود اعتدالی، به بخش خدمات سایت مراجعه کنید و یا با مطب تماس بگیرد.
مطالعه بیشتر:
تشخیص و درمان دررفتگی کشکک زانو