بررسی روش های درمانی آرتریت پاتلوفمورال
در این مطلب سایت دکتر مسعود اعتدالی متخصص کایروپراکتیک روش های درمانی آرتریت پاتلوفمورال را مورد بررسی قرار می دهیم.
روش های درمانی غیر جراحی
درمان آرتریت پاتلوفمورال به طور کلی مشابه با درمان آرتریت زانو است. اکثر موارد را می توان بدون جراحی درمان کرد. گزینه های غیر جراحی عبارتند از:
فیزیوتراپی:
تمرینات خاص می تواند دامنه حرکتی زانو را بهبود بخشد. تمرین هایی برای تقویت عضلات چهار سر به تخفیف فشار بر روی کاسه زانو در هنگام صاف کردن پا کمک خواهد کرد. اگر یک تمرین باعث درد شود، تمرین را متوقف کرده و با پزشک یا فیزیوتراپ خود صحبت کنید.
داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAIDs):
داروهایی مانند آسپیرین، ناپروکسن و ایبوپروفن درد و تورم را کاهش می دهند.
ورزش:
ورزش منظم می تواند سفتی را کاهش داده و عضلات حمایت کننده زانو را تقویت کند. بیماران مبتلا به آرتریت پاتلوفمورال باید از انجام فعالیت های استرس زا بر بخش جلویی زانو مانند اسکوات اجتناب کنند. در صورت انجام ورزش های شدید به صورت منظم، آن ها را به فعالیت هایی با اثر کم و ارائه فشار کمتر بر روی زانو تغییر دهید. پیاده روی و شنا گزینه های مناسبی با تاثیر کم محسوب می شوند.
کاهش وزن:
در صورت اضافه وزن، از دست دادن فقط چند کیلوگرم می تواند تفاوت زیادی در میزان فشار واردشده بر روی زانو ایجاد کند. همچنین کاهش وزن می تواند باعث سهولت در حرکت و حفظ استقلال شود.
تزریق کورتیزون (استروئید):
کورتیزون یک داروی ضد التهاب قوی است که می تواند به صورت مستقیم به زانو تزریق شود.
مکمل ویسکوز:
در این پروسیجر، ماده ای برای بهبود کیفیت مایع مفصلی به درون مفصل تزریق می شود. اثربخشی مکمل ویسکوز در درمان آرتریت مشخص نیست و همچنان توسط محققان بررسی می شود.
اصلاح فعالیت:
در اکثر موارد اجتناب از فعالیت های ایجاد کننده علائم مانند بالارفتن از پله ها به تسکین درد کمک می کند.
روش های درمان با جراحی
جراحی در هنگام عدم موفقیت درمان غیر جراحی انتخاب می شود. چند نوع پروسیجر جراحی وجود دارد.
پیوند غضروف:
بافت غضروف طبیعی و سالم از سایر بخش های زانو یا از بانک بافت برای پر کردن حفره غضروف مفصلی گرفته می شود. این پروسیجر معمولا فقط برای بیماران جوان با آسیب کم در مناطق کوچکی از غضروف درنظر گرفته می شود.
کندروپلاستی:
این پروسیجر همراه با آرتروسکوپی زانو – ورود ابزار جراحی ظریف به برش های کوچک اطراف زانو – انجام می شود. در طول کندروپلاستی، جراح رویه های مفصلی ناهموار مبتلا به آرتریت را تریم و صاف می کند. کندروپلاستی یک گزینه درمانی در موارد خفیف تا متوسط سایش غضروفی محسوب می شود.
تنظیم مجدد:
بافت نرم بر روی دو طرف کاسه زانو محکم یا آزاد شده تا موقعیت کاسه زانو را در شیار تروکلئار تغییر دهد.
تعویض پاتلوفمورال:
در طی تعویض “ناکامل” زانو، استخوان و رویه های غضروفی آسیب دیده برداشته و با اجزای فلزی و پلی اتیلینی (پلاستیکی) جایگزین می شوند. از یک محافظ نازک فلزی برای سطح دهی مجدد شیار تروکلئار در انتهای فمور استفاده می شود. از یک “تکمه” یا پوشش پلاستیکی برای شکل دهی مجدد به سطح پشتی پاتلا استفاده می شود. این اجزا معمولا با سیمان استخوانی نگه داشته می شوند.
جراحی تعویض پاتلوفمورال در صورت درگیری سایر بخش های زانو نمی تواند انجام شود. در این صورت، پزشک ممکن است تعویض کامل مفصل زانو را توصیه کند.
دکتر مسعود اعتدالی بهترین متخصص کایروپراکتیک را در اینستاگرام دنبال کنید
تعویض کامل مفصل زانو
در یک تعویض کامل مفصل زانو شکل دهی مجدد به تمامی سطوح غضروفی زانو صورت می گیرد. انتهای فمور و قسمت فوقانی تیبیا با یک پروتز فلزی پوشانده می شوند. یک فاصله دهنده پلاستیکی در بین این اجزا قرار داده می شود تا یک سطح لغزنده و هموار ایجاد کند. علاوه بر این، سطح خود پاتلا معمولا با یک “تکمه” پلاستیکی مجددا شکل دهی می شود.
انتقال توبرزیتی تیبیال:
این پروسیجر می تواند به تسکین درد در بیماران مبتلا به آرتریت در بخش هایی از پاتلا کمک کند. تاندون تلا در زیر کاسه زانو به یک برجستگی در جلوی زانو به نام توبرزیتی تیبیال متصل می شود. تغییر مکان برجستگی به هر جهتی موقعیت کاسه زانو را تغییر خواهد داد. پس از پروسیجر، پاتلا باید به آرامی در شیار تروکلئار جابجا شود. فشار بر نواحی دچار آرتریت کاهش یابد و درد تسکین یابد.
توجه : این مطلب توسط مدیر سایت منتشر شده و صرفا جهت مطالعه شما همراهان عزیز می باشد، جهت اطلاع دقیق از خدمات قابل ارائه توسط جناب دکتر مسعود اعتدالی، به بخش خدمات سایت مراجعه کنید و یا با مطب تماس بگیرد.