روش های درمان درد ناشی از نقاط ماشه ای
اهداف درمانی در بیماران با نقاط ماشه ای شامل موارد زیر می باشد:
- بهبود گردش خون در ناحیه دردناک
- کشش گره های عضلانی
- آزادسازی غشای پیرامون عضله (فاشیا)
اولین قدم در درمان بیماران با نقاط ماشه ای، حذف و یا تعدیل علل زمینه ای آسیب و فشار بر روی عضلات می باشد. درمان های دارویی در بیماران با درد مزمن عضلات شامل داروهای شل کننده عضلانی و مسکن ها می باشند. دارو های ضد افسردگی و داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی (NSAIDs) نیز به منظور درمان علایم بیماران تجویز می شوند.
درمان های غیردارویی موثر در نقاط ماشه ای :
- طب سوزنی
- روش های درمانی دستی (منوال تراپی)
- ماساژ
- درای نیدلینگ
- مدالیته های فیزیوتراپی مانند اولتراسوند ، تنس (TENS) و یا دیاترمی
- گرما درمانی یا سرما درمانی
- تکنیک ها و ورزش های کششی عضلات
- تزریق موضعی داروهایی مانند کورتیکواسترویید، سالین و یا داروهای بی حسی داخل نقاط ماشه ای
پزشک متخصص با توجه به شرایط هر بیمار، ممکن است یک یا تعداد بیشتری از این روش ها را تجویز کرده و یا از ترکیب روش های درمانی دارویی و غیردارویی استفاده نماید. در مواردی که نقاط ماشه ای به صورت حاد بوده و تغییرات پاتولوژیک ثانویه ایجاد نشده باشند، استفاده از روش های درمانی دستی و فیزیوتراپی در اغلب موارد موثر می باشند.
درمان های دستی در مواردی استفاده می شوند که بیمار دچار ترس زیاد از تزریق داخل عضلات بوده و یا نقاط ماشه ای در قسمتی از عضلات می باشند که به راحتی قابل تزریق نمی باشند (مانند عضله ایلیاکوس یا پسواس).
احتمال نیاز به استفاده از سایر روش های درمانی در کنار روش های درمانی دستی بیشتر بوده و هم چنین در مقایسه با روش های تزریق داخل نقاط ماشه ای، شروع پاسخ به درمان دیرتر می باشد. تزریق داخل نقاط ماشه ای اغلب جهت بیماران علامتدار با نقاط ماشه ای فعال می باشد که در صورت فشار بر روی نقاط ، پرش عضلانی و یا دردهای ارجاعی ایجاد می گردند.
تزریق های داخل نقاط ماشه ای در موارد زیر ممنوع می باشند:
- مصرف داروهای ضد انعقاد و یا سابقه بیماری های خونریزی دهنده
- وجود عفونت موضعی و یا سیستمیک
- سابقه حساسیت به داروهای بی حسی
- آسیب حاد عضلانی
- ترس شدید بیمار از سوزن