بررسی علل و علائم بیماری دوپویترین
بیماری دوپویترین این بیماری سبب درگیری فاسیا – که لایه ی فیبری که زیر پوست دست و انگشتان قرار دارد – می شود. در این بیماران فاسیا ضخیم شده. و سبب با گذر زمان کوتاهی پیدا می کند. این رخداد سبب کشیده شدن انگشتان به سمت کف دست و درنهایت ایجاد کانترکچر دوپویترنی می شود. در این مطلب قصد داریم تا همراه با دکتر اعتدالی متخصص کایروپراکتیک به بررسی دقیق تر علل و علائم بیماری دوپویترین بپردازیم.
در گروهی از بیماران کانترکچر سبب اختلال در عملکرد انگشتان می شود، و در صورت بروز این حالت بیمار نیاز به درمان جراحی یا غیرجراحی جهت آهسته کردن روند درگیری و بهبود عملکرد انگشتان خواهد داشت.
توصیف
فاسیا لایه ای است که سبب نگهداشتن پوست روی سطح کفی دست می شود و درصورت نبود فاسیا پوست کف دست شل بوده و همانند پوست روی دست راحت جابجا می شود. در بیماران با بیماری دوپویترین این فاسیا ابتدا ضخیم شده و سبب دچار کوتاهی میگردد. در اغلب مواقع دوپویترن زمانی تشخیص داده می شود که ندول یا برآمدگی زیرپوست کف دست تشکیل می شود.
با پیشرفت این درگیری باندهایی از فاسیا بصورت نوارهای ضخیم زیرپوست تشکیل شده که میتواند سبب کشیده شدن انگشتان به کف دست گردد، که به این حالت کانترکچر دوپویترن گفته می شود، اگرچه این باندها مشابه تاندون دیده میشوند ولی تاندون دراین بیماری درگیر نمی شود. دربسیاری از بیماران پیشرفت بیماری بسیار کند و درطی چندین سال رخ می دهد. و گاها اینقدر خفیف و با سیر آهسته بوده که نیاز به درمان ندارد. درموارد متوسط و شدید سبب اختلال در صاف کردن انگشتان هم می شود. درصورت بروز این درگیری درمان جهت کاهش کانترکچر و بهبود حرکت در انگشتان مورد نیاز است. با پیشرفت کنترکچر درگیری فاسیا بیشتر شده و اصولا درمان سبب بهبود کامل نخواهد شد.
علل
علت دقیق این درگیری شناخته نشده است ولی اغلب شواهد بیانگر نقش قابل توجه ژنتیک در این بیماری است. برخی از بررسی ها بیانگر تشدید بیماری پس از آسیب و یا زخم باز- مثل جراحی – به دست وجود دارد. ولی شواهد کافی برای تایید این مطلب وجود ندارد.
عوامل خطر
مجموعه ای ازعلائم که در تشدید و ایجاد دوپویترن نقش دارند شامل :
جنسیت: این درگیری در مردها شایعتر است.
نژاد: ساکنین اروپای شمالی و نژاد اسکاندیناوی مستعدتر به این درگیری هستند.
ژنتیک: درافراد یک خانواده شایعتر است.
استفاده از الکل: نوشیدن الکل به این درگیری مرتبط است.
استفاده از دارو: افراد دیابتی یا افراد با سابقه تشنج احتمال بیشتری برای این درگیری خواهند داشت.
سن: با بالا رفتن سن شیوع این درگیری افزایش میابد.
علائم
ایجاد کنترکچر دوپویترنی بسیار کند بوده و اغلب در طی چندین سال رخ میدهد. علائم این حالت شامل:
ندول:
گاها یک برامدگی یا برجستگیهای متعددی در کف دست رخ میدهد. این ندولها اغلب به پوست چسبیده هستند. و گاها دردناک است ولی با گذر زمان این درد از بین می رود.
باندها:
ندولها گاها ضخیم شده و جمع میشوند و باندی سفت و کشیده در زیر پوست ایجاد می شود. این باندها گاها سبب محدودیت حرکت انگشتان می شود.
کانترکچر:
با کشیده شدن بافت زیرجلدی یک یا تعدادی از انگشتان به داخل دست کشیده شده. و اختلال در حرکت آنها شود. انگشتان حلقه و کوچک بیشتر از سایر انگشتان مستعد این درگیری هستند، ولی در سایر انگشتان و حتی در انگشت شست هم میتواند رخ دهد. اغلب مفصل اول انگشتان درگیر می شود ولی سایر مفاصل هم میتواند درگیر شود.
با افزایش خم شدگی در انگشتان، صاف کردن انگشت سخت شده و گرفتن اجسام بزرگ، قرار دادن دست داخل جیب و انجام کارهای ساده دشوار میگردد.
برخی از بیماران ضخیم شدگی بافت را در پاها (بیماری Ledderhose) یا پنیس (بیماری peyronie’s ) را هم تجربه میکنند، ولی این علائم در سایر مناطق بدن اتفاق نمیافتد.
معاینه توسط پزشک
پزشک در مورد سلامت عمومی، سابقه بیماری سوال خواهد کرد. باتوجه به اهمیت انتقال ژنتیکی درمورد ابتلا سایر اعضا خانواده هم سوال خواهد کرد. پزشک در معاینه دست و انگشتان شما به. محل ندولها و باندهای تشکیل شده توجه می کند. محدوده حرکتی انگشتان و شست را بررسی کرده. بررسی حس انگشتان و دست و گاها ظاهر دست شما را با عکس بررسی می کند.